W oznakowaniu artykułów spożywczych wprowadzający są zobowiązani podawać różne wymagane przepisami informacje. Jedną z takich informacji jest data ważności. Kupując artykuły spożywcze możemy spotkać się z różnymi sposobami przedstawienia daty ważności, co uzależnione jest m.in. od trwałości danego artykułu. Analizując opisy na opakowaniu może spotkać się z „datą minimalnej trwałości” i „terminem przydatności do spożycia”.

„Data minimalnej trwałości”, jest to data do której prawidłowo przechowywany środek spożywczy zachowuje swoje właściwości. Data taka będzie poprzedzona określeniem „najlepiej spożyć przed” albo określeniem „najlepiej spożyć przed końcem” i podane będzie w kolejności dzień, miesiąc i rok, z tym, że w przypadku środków spożywczych o trwałości:

- nieprzekraczającej 3 miesięcy można podać jedynie dzień i miesiąc,

- od 3 do 18 miesięcy można podać jedynie miesiąc i rok,

- powyżej 18 miesięcy można podać jedynie rok.

 

Taki opis daty ważności znajdziemy np. na konserwach, przyprawach, napojach.

 

Termin przydatności do spożycia jest to termin, po upływie którego artykuł spożywczy traci przydatność do spożycia. Charakteryzuje się on określeniem „należy spożyć do” i podane zostaje dzień, miesiąc i, jeżeli to możliwe rok. Termin ten znajdziemy na produktach nietrwałych mikrobiologicznie, łatwo psujących się, np. nabiał, mięso, wędliny.  

 

Środki spożywcze oznakowane datą minimalnej trwałości lub terminem przydatności do spożycia mogą znajdować się w obrocie wyłącznie do tej daty lub terminu.  

 

Podstawa prawna:

- rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie znakowania środków spożywczych (Dz.U. 2007 nr 137 poz. 966 ze zm.),

- ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz.U. 2010 r nr 136, poz 914 ze zm.)